Jak wygląda trening poza lodem?

Często posługuje się określeniem "ogólno-rozwojówka" mówiąc o treningach na sucho, jednak nie każdy wie jak dokładniej to wygląda, więc chciałabym to przybliżyć pokazując przykładowe ćwiczenie, które na niej wykonujemy.

1.Krótka rozgrzewka :

• około 5 minut biegania,
• skip A, B i C
• przeplatanka
• krok odstawno-dostawny
• przeskoki z nogi na nogę
• wymachy nogami
• krążenie głową, rękami, ramionami, nadgarstkami, kolanami,
• skłony w przód.

2. Ćwiczenia z gumą :

• trzymanie prawą ręką gumy i jak najszybsze ściąganie obydwu rąk do siebie (tak, jak w rotacji),
• guma zawiązana na lewej nodze i robienie pozycji wyjazdu.

3. Deski :

• na prostych rękach,
• na przedramionach,
• na prawej ręce,
• na lewej ręce.

4. Imitacje skoków.

5. Imitacja piruetów na spinerach.

6. Krótkie naciągnięcie mięśni.

Łyżwiarstwo figurowe na torwarze

Pomyślałam, że ciekawie będzie jeżeli przedstawię tutaj grafik treningów na lodzie, jak i poza nim od poniedziałku do piątku jaki jest w klubie do, którego należę.

Poniedziałek

05.45 - 07.00 - trening na lodzie

15.30 - 16.15 - ogólno-rozwojówka

16.30 - 17.15 - trening na lodzie

Wtorek

05.45 - 07.00 - trening na lodzie

15.30 - 16.15 - trening na lodzie

16.30 - 17.15 - balet

Środa

05.45 - 07.00 - trening na lodzie

15.30 - 16.15 - trening na lodzie

Czwartek

05.45 - 07.00 - trening na lodzie

15.30 - 16-15 - trening na lodzie 

16.30 - 17.15 - ogólno-rozwojówka

Piątek

05.45 - 07.00 - trening na lodzie

15.30 - 16.15 - trening na lodzie

16.30 - 17.15 - ogólno-rozwojówka

Rodzaje łyżew

Łyżwy dobiera się pod względem zaawansowania danego zawodnika oraz kategorii łyżwiarstwa jaką uprawia tzn. solo, par tanecznych/sportowych lub łyżwiarstwa synchronicznego. Przedstawię w tym poście dwie najbardziej znane na całym świecie firmy produkujące łyżwy.

EDEA

Jest to włoska rodzinna firma, która zajmuje się produkcją łyżew w małym miasteczku u podnóży Alp.
Modele butów od najlepszych do najgorszych :

• Piano - najnowszy model, przeznaczony do potrójnych oraz poczwórnych skoków, twardość: 95.

• Ice Fly - przeznaczone do potrójnych oraz poczwórnych skoków, twardość: 90.

• Concerto - do potrójnych i poczwórnych skoków, twardość: 85.

• Chorus - do podwójnych skoków, twardość: 70.

• Overture - do pojedyńczych skoków, twardość: 48.

• Motivo - do amatorskiej jazdy, twardość: 38.

• Brio - do amatorskiej jazdy, twardość 28.

System oceniania

Od sezonu 2014/2015 istnieją dwa systemy oceniania : system szóstkowy oraz Code of Points.

System szóstkowy - jest to stary system, w którym każdy z dziewięciu sędziów przyznawał dwie oceny od 0,0 do 6,0. Najpierw oceniano wartość techniczną, a następnie wrażenie artystyczne.

Wystawiając oceny sędziowie porównywali zawodników względem siebie i ustawiali na określonym miejscu. System ten opierał się na zasadzie odejmowania punktów za błędy. Po obejrzeniu programu każdy sędzia decydował jaką ocenę przyznałby, gdyby program został wykonany bezbłędnie, a następnie dokonywał odjęć. Za programy wykonane na najwyższym poziomie mogła być przyznana tzw. „ocena marzeń” 6.0. Po zakończeniu kolejnych konkurencji zawodnikom przypisywano punkty ułamkowe wedle zajętych miejsc, co wynikało z ważności programów.Po podsumowaniu wyników w ocenie łącznej lepszy był zawodnik z mniejszą ilością punktów ułamkowych. System ten opierał się na bardzo subiektywnych ocenach sędziowskich, co najlepiej można było zauważyć przy ocenianiu sportowców z własnego kraju.

Code od Points - potocznie nazwany nowym systemem, został wprowadzony w 2002, po aferze z sędziowaniem podczas Igrzysk Olimpijskich w Salt Lake City. Przez pierwszy sezon stosowany na próbę podczas zawodów z serii Grand Prix. Od sezonu 2004/2005 jest wykorzystywany podczas Mistrzostw Europy, Mistrzostw Świata, Mistrzostw Czterech Kontynentów oraz na większości mniejszych imprez międzynarodowych i zawodach krajowych.W systemie tym zawodnicy mają ściśle określoną liczbę i rodzaj elementów, jakie muszą wykonać. Każdy element ma swoją wartość bazową. Sędzia główny i kontroler techniczny po występie nazywają poszczególne wykonane elementy i określają stopień trudności niektórych z nich, a sędziowie oceny oceniają jakość ich wykonania poprzez pozostawienie wartości bazowej, bądź dodanie/odjęcie od 1 do 3 punktów. Do każdej noty sędziów oceny (od –3 do 3) przypisana jest wartość określona w tabeli wartości . Notę za każdy element wylicza się poprzez odrzucenie ocen skrajnych, podstawienie wartości z tabeli SoV pod pozostałe noty i wyliczenie z nich średniej. Noty za każdy element techniczny są następnie sumowane. Do tak powstałej oceny za wartość techniczną dochodzą tzw. komponenty, w ramach których oceniane są m.in. połączenia elementów, choreografia, interpretacja itp. Sędziowie wystawiają za nie od 0,25 do 10,00 punktów – z dokładnością do 0,25. Skrajne noty są odrzucane, a z pozostałych wylicza się średnią (dla każdego komponentu oddzielnie). W ten sposób powstałe noty, są mnożone przez konkretne mnożniki – zależnie od tego, czy był to program krótki, kwalifikacyjny, czy dowolny. W ten sposób wylicza się notę za komponenty programu. Dodatkowo, zawodnik może stracić punkty za upadek (1,00 za każdy, a jeżeli upadek spowoduje przerwę w programie dłuższą niż 10 sekund to dodatkowo 1,00 za każde następne rozpoczęte 10 sekund), zbyt długi lub zbyt krótki program (1,00 za każde 5 sekund), niewłaściwy strój lub rekwizyt (1,00) oraz zakazane elementy (2,00 za każdy). Punkty te odejmowane są od sumy TES i PCS. W wyniku tych obliczeń powstaje nota łączna za program.Noty łączne ze wszystkich segmentów są sumowane i wygrywa osoba, która zdobyła najwyższą liczbę punktów. W przypadku remisu decyduje nota łączna za później rozegrany segment.

Kategorie wiekowe

Istnieje kilka podziałów. Są one zależne od kraju, zawodów, a także ze względu na wiek oraz umiejętności danego łyżwiarza. Jednak najczęściej spotykany jest podział na: seniorów

• juniorów
• juniorów młodszych / novice
• młodziki (klasa złota, klasa srebrna, klasa brązowa i klasa wstępna).

W Polsce spotykamy czasami również kategorie:

• Młodzieżowców (wymagania techniczne, jak dla Seniorów, ale z górnym ograniczeniem wiekowym – zwykle 18 lat) oraz
• Juniora Młodszego A i B (wymagania techniczne, odpowiednio, jak dla Juniorów i Juniorów Młodszych, z innymi wymaganiami wiekowymi).

Inne funkcjonujące kategorie:

Senior Junior Novice (Pre-Novice) Intermediate (Pre-Intermediate) Juvenile Pre-Juvenile Preliminary Pre-Preliminary

Senior Junior Novice Gold Pre-Gold Silver Pre-Silver Bronze Pre-Bronze Preliminary

Senior Junior Novice Debs Springs Cubs Chicks

Początki zawodów

Pierwsze zawody w łyżwiarstwie figurowym zorganizowano już w 1871 w Wiedniu. Zawody łyżwiarskie pojawiły się bardzo wcześnie na Igrzyskach Olimpijskich, a, co bardzo ciekawe, były tonie Igrzyska Olimpijskie  w 1908, odbywające się w Londynie.. Rozdano wówczas medale w konkurencjach indywidualnych i par sportowych. Następnie łyżwiarstwo figurowe pojawiło się na na Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Antwerpii w 1920. Dopiero w roku 1924 zorganizowano pierwsze Zimowe Igrzyska Olimpijskie w Chamonix, na których pojawiło się oczywiście łyżwiarstwo.

Jeszcze dłuższą tradycję mają mistrzostwa świata oraz mistrzostwa Europy w tej dyscyplinie. Mistrzostwa świata organizowane są: dla mężczyzn – od 1896, dla kobiet – od 1906, dla par sportowych – od 1908, a dla par tanecznych – od 1951. Natomiast mistrzostwa Europy organizowane są: dla mężczyzn – od 1891, dla kobiet i dla par sportowych – od 1930, a dla par tanecznych – od 1954.

Od sezonu 1998/1999 organizowany jest cykl imprez Grand Prix, podczas którego startują najlepsi zawodnicy. Cykl ten jest oddzielnie rozgrywany dla kategorii juniorów.

Mistrzostwa Polski rozgrywane są od 1922, kiedy to przyznano tytuły mistrzowskie w jeździe indywidualnej mężczyzn oraz w parach sportowych. Od 1930 rozgrywane są zawody w jeździe indywidualnej kobiet, a od 1956 – w parach tanecznych

.

Najmłodsze gwiazdy

Alina Ilinazowna Zagitowa - urodziła się 18 maja 2002 roku. Jest rosyjską łyżwiarką startującą jako solistka. Jest mistrzynią i wicemistrzynią olimpijską z Pjongczangu (2018, złoto wśród solistek, srebro drużynowo), mistrzynią Europy (2018), zwyciężczynią finału Grand Prix (2017) oraz mistrzynią Rosji.

Alexandra Vyacheslavovna Trusova - urodziła się 23 czerwca w 2004 roku. Jest rosyjską łżwiarką figurową w kategorii solo. Jest mistrzynią świata juniorów (2018r.), mistrzynią juniorów na Grand Prix Final (2017-2018r.) i mistrzynią Rosji juniorów. Jest pierwszą łyżwiarką, która wylądowała poczwórnego toeloop'a. Jej punkty techniczne są najwyższą punktacją, którą kiedykolwiek przyznano w damskiej
konkurencji.

Jelena Igoriewna Radionowa – urodziła się 6 stycznia 1999 roku. Jest ona rosyjska łyżwiarka figurowa, startująca w kategorii solistek. W debiucie na mistrzostwach Europy w 2015, w wieku szesnastu lat, zdobyła srebrny medal, a dwa miesiące później na Mistrzostwach Świata 2015 – brązowy.

Alena Sergeyevna Kostornaia - urodziła się 24 września w 2003 roku. Rosyjska figurowa łyżwiarka zdobyła srebrny medal na mistrzostwach świata juniorów 2018 i brązowy podczas 2018 Russian national w kategorii seniorek oraz jest mistrzynią zawodów Junior Grand Prix w Polsce (2017 r.). Jej najwyższy wynik - 207.39 punktów jest trzecim najwyższym wynikiem w kategorii juniorek.

Trzy najpiękniejsze figury

Napewno każdy chodź raz oglądając zawody w łyżwiarstwie figurowym przypatrzył się figurom robionym podczas jazdy w programie przez łyżwiarzy. Chciałabym zaprezentować moje ulubione i także moim zdaniem, jak zawarłam w temacie najpiękniejsze figury.

Na pierwszym miejscu znajdują się jaskółki wyciągane, ale także zwykłe. 

Drugie miejsce przyznałam bardzo znanej figurze pod nazwą "ina bauer".

Trzecie miejsce zaś w moim własnym rankingu zajmują mondy.

Piruety

Piruety moim zdaniem są jednym z najbardziej widowiskowych elementów w łyżwiarstwie figurowym. Prawidłowy piruet powinien być stabilny i usytuowany w jednym miejscu co oznacza, że nie można "wędrować" w trakcie kręcenia. Piruet zaczynam spiralą węgierską, a kończymy wyjazdem.

Ze względu na pozycje przyjmowane podczas piruetów wyróżnia się:

• piruet stany - kręci się go na lewej nodze w lewą stronę, prawa noga jest zgięta, a stopa zgięta przy lewym kolanie,
• piruet siadany - im niżej się usiądzie tym lepiej, prawa noga jest z przodu zgięta i odkręcona,
• piruet waga - kręci się go, jak można się domyśleć po nazwie w pozycji wagi. Ciało jest pochylone do przodu, a prawa noga w górze odkręcona i naciągnięta,
• piruet odchylany - polega na odchyleniu się do tyłu, oczywiści, aby wykonać dany piruet trzeba mieć wystarczająco rozciągnięte plecy,
• piruet Biellman - kręcąc go trzeba wyciągnąć prawą nogę tyłem ponad głowę i najlepiej wygiąć się do tyłu.

W wyżej podanych piruetach wykonuje się przeróżne trudne pozycje, możne ja zacząć od skoku tzn. skoku w piruet, można kręcić je w kombinacjach np. najbardziej podstawową kombinacją jest waga, siadany i stany. Podczas kręcenie można także zmieniać na drugą nogę.

Przykłady piruetów pojedynczych i kombinacji:

Skoki podstawowe

Łyżwiarstwo figurowe jest przepięknym sportem, który możemy oglądać podczas zimowych igrzysk olimpijskich. Mimo, iż jazda na lodzie wygląda tak lekko i łatwo, wymaga ona niesamowicie ciężkiej pracy nie tylko na lodzie, ale także poza nim. W łyżwiarstwie figurowym skoki są jednym z najważniejszych elementów. 

Do podstawowych skoków zaliczamy :

• toeloop'a - uważano go za najprostszy skok, wybicie następuje w momencie, kiedy zawodnik jedzie tyłem na prawej nodze na zewnętrznej krawędzi, a lewą wbija ząbkiem w lód,
• salchow'a - zawodnik najeżdża tyłem na lewej nodze na wewnętrznej krawędzi w tym samym czasie objeżdżając prawą,
• rittberger'a - łyżwiarz najeżdża tyłem na dwóch nogach lewa przed prawą na    zewnętrznych krawędziach przenosząc ciężar ciała na prawą nogę oraz odkręcając biodro,
• filp'a  - najazd jest tyłem na wewnętrznej krawędzi lewej łyżwy, wyskok następuje przy        wbiciu ząbków prawej łyżwy w lód i przejechaniu lewą nogą,
• lutz'a - jeden z trudniejszych skoków, najeżdża się go na lewej nodze na zewnętrznej krawędzi łyżwy i przed wyskokiem wbija się ząbki prawej łyżwy w lód, jak przy flipie,
• axel'a - najtrudniejszy skok, wyskakuje się z lewej nogi wyrzucając prawą.

Dzielimy je na dwie grupy :

• skoki kopane - odbicie jest z wykorzystaniem ząbków łyżwy (flip, lutz, toeloop), 
• skoki krawędziowe - wyskok jest bezpośrednio z krawędzi (rittberger, salchow, axel).

Skoki różnią się od siebie najazdem oraz wyskokiem. Wykonuje się w nich od jednego do czterech obrotów wokół własnej osi. Skok kończy się wyjazdem tyłem na jednej nodze, przeważnie prawej. W przypadku kiedy łyżwiarz skacze z rotacją w prawo wyjeżdża na lewej nodze. 

Alena Kostornaia w pozycji wyjazdu.

Alina Zagitova na ćwiczeniach przed zawodami w Pyeongchangu. Na filmiku skacze potrójnego lutz'a z cztrerema potrójnymi rittbergerami.

Alexandra Trusova - poczwórny lutz (4Lz)

Alexandra Trusova - poczwórny salchow (4S)

Alexandra Trusova - poczwórny toeloop (4T)

Alina Zagitova - potrójny flip (3L)

Evgenia Medvedeva - potrójny rittberger (3Lo)

Alena Kostornaia - potrójny axel (3A)